ﺍﻭﻥ فکر ﮐﺮﺩ ﻫﻤﻪ ﻣﺜﻪ ﻣﻨﻦ ...
ﺭﻓﺖ ﺳﺮﺍﻍ ﺑﻘﯿﻪ . ...
ﻣﻨﻢ فکر ﮐﺮﺩﻡ ﻫﻤﻪ ﻣﺜﻪ ﺍﻭﻧﻦ . ...
ﺧﻂ ﮐﺸﯿﺪﻡ ...
ﺩﻭﺭ ﻫﻤﻪ ...

چقدر تلـــــخه ....
بـــه همـه آرامش بدی !!! ولی وقتی خودت یه شونه ی
گرم برای دلتنگیهات بخوای...
هیــــچ کـــــــس کنارت نباشه.
هيچكس...

ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ...
ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ !
ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ...
ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺭﺯﺷﯿـــ ﻧﺪﺍﺭﺩ ...
ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﮐﺮﺩ ...
ﭼﻮﻥ ﻋﺎﺩﯾــ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺭﺍﺳﺘﻮ ﻭ ﺩﺭﻭﻏﺸــ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻥ
ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺩﺍﺩ .
.
ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻤﺸﻮﺩ
. ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ﺑﮕﻮﯾﯽ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ
ﻣﯿﮕﻮﯾﯽ ﻭﻟﯽ
ﺍﻓﺴﻮﺱ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺪﺍﯼ ﭼﻮﭘﺎﻥ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ
ﻣﯿﺮﺳﺪ,
ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﯼ ﭼﻮﺏ ﭼﻮﭘﺎﻥ ﻫﺎﯼ
ﺩﺭﻭﻏﮕﻮﯾﯽ ﺭﺍ ﻣﯿﺨﻮﺭﯼ ﮐﻪ
ﻧﺪﺍﯼ ﺩﺭﻭﻏﺸﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ .
ﻭ ﺍﻓﺴﻮﺱ ...
.
.
.
ﮐﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﺩﻭﺳﺘﺘــــ ﺩﺍﺭﻣـــ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ

شکست سکوتم
اینک درخت های بارور باور

در مسیر جاده های نمناک عشق سیاه پوشیدند

و ما هر کدام کوله بار جوانی دیگری بر دوش

از شیب تند عاطفه

با پاهایی چوبین

و دست هایی چون پیچک

و چشم هایی متورم از حجم عشق می گذریم

** ** **

انگار در ادامه ی این راه

چیزی نمانده است جز مشتی خاکستر

آنسان که زیر پوشش خاکستر

چیزی نمانده است جز خاکستر

** ** **

ما ناگزیزیم متوقف شویم

روی عقربه های سیاه ساعت